بازنده ی قمار حیاتیم و راحتیم
از سرنوشت نیست، اسیر جهالتیم
جهل همچو باتلاق فرو میبرد زمان
ما در پی گذشت زمان در شکایتیم
قضا مناسب است برای این و ان
تا که رسد به ما خسته از قضاوتیم
وقتی رسد عجل که رهاند ز جانمان
از لحظه لحظه ی عمر خود در ندامتیم
حرفیست ناگفته که باید بیان کنم
مائیم که به اسایش جان در کفایتیم
مغروق غروریم و غافل ز غروب عمر
نتیجه این شد که منکران قیامتیم
کتم چه چیز ها نمودیم با دروغ
بدین سبب است که شیفته ی صداقتیم
پس از غیبت و تهمت و خوردن ربا
باز هم جسورانه چشم بر ره سخاوتیم
چه باک از گذشت زمان و پوچی خیال
ما در قمار حیات کوهی ز شهامتیم
زمان گذشت و غیر تن چه پرورید
پس یحتمل همه لایق ملامتیم
اگر حیات حکایتی باشد در ان صورت
من مطمئنم که ما راویان حکایتیم
درباره این سایت